ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

· Ήδη από το 1990, φοιτητής* ακόμη με καθηγητές μετέπειτα υπουργούς όπως οι Ροζάκης, Βαληνάκης και Γιαννίτσης, υποστήριζα την αιρετική για την εποχή της ευρωπαϊκής αισιοδοξίας άποψη πως η πολιτική ένωση της Ευρώπης ήταν μια ουτοπία λόγω της νοοτροπίας κάποιων κρατών-λαών της : Της Μεγάλης Βρετανίας που δεν ξεχνά πως πριν λίγα σχετικά χρόνια ήταν μια αυτοκρατορία, της Γερμανίας που δεν ξεχνά τις δύο ήττες της στον περασμένο αιώνα και φυσικά ούτε τις παραδουνάβιες ηγεμονίες, τη Γαλλία που δεν ξεχνά τη θέση της στην Αφρικανική Ήπειρο και την Ιταλία που δεν θα έλεγε όχι σε μία Μεγάλη Αλβανία… 

22 χρόνια μετά η νοοτροπία των ¨μεγάλων¨ της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη, διότι απλά οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν, όπως και η δική μας, για να είμαστε δίκαιοι. Η Αγγλία ασχολείται με τη στερλίνα της, η Γερμανία με τις μεγάλες εξαγωγές της ελέω ευρώ, οι Ιταλοί αγοράζουν στρέμματα φιλέτα στη γειτονική Αλβανία και οι Γάλλοι συνεχίζουν να σφυρίζουν (αδιάφορα ;) τη Μασσαλιώτιδα.

· Εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια στην αρθρογραφία μου επισημαίνω πως συμπεριφερόμαστε σαν οι μόνοι σύμμαχοι που έχουμε ή που μπορούμε να βρούμε σ΄ αυτόν τον πλανήτη να είναι οι χώρες της Ε.Ε. και δεν κοιτάμε επιτέλους πως πιο κοντά μας – και μεταφορικά και κυριολεκτικά – βρίσκονται οι χώρες της Μ. Ανατολής και Β. Αφρικής. Χώρες στις περισσότερες από τις οποίες πριν από λίγα χρόνια ζούσαν και ευημερούσαν (όπως και αρκετοί συνεχίζουν να ζουν) χιλιάδες Έλληνες, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις και στις κυβερνήσεις και στους λαούς τους. Οι Άραβες δεν είναι μανιακοί μουσουλμάνοι δολοφόνοι, όπως τα ΜΜΕ θέλουν να τους παρουσιάζουν, αλλά αντίθετα είναι σαφώς πιο πολιτισμένοι και με χιλιάδες χρόνια ιστορίας, από χώρες όπως η Γερμανία και η Αγγλία. Τελικά, το θέμα είναι που μας συμφέρει τελικά να ανήκουμε ή τέλος πάντων, ας αφήσουμε και μερικούς δρόμους ανοιχτούς και προς τις αραβικές χώρες. Στις δύσκολες στιγμές θα μας χρειαστούν…

· Σε παγκόσμιο επίπεδο τώρα, η βασική επιταγή του Διεθνούς Δικαίου περί ¨οι συνθήκες πρέπει να τηρούνται¨ (pacta sunt servanda), με παράλληλη εφαρμογή του λεγομένου εθιμικού δικαίου,υποκλινόταν, υποκλίνεται και θα υποκλίνεται στον αιώνα τον άπαντα στη δύναμη του ισχυρού. Και όποιος πιστεύει το αντίθετο ή αφελής είναι, ή κρύβει κάποια άλλα συμφέροντα, όπως μυστικές εμπορικές συμφωνίες και ευνοϊκές πετρελαϊκές συναλλαγές (κοίτα Λιβύη…)

· Όλοι μιλούν για τη Δημοκρατία και μάλιστα αυτή που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Ας το ξεκαθαρίσουμε : Δημοκρατία ήταν το πολιτικό σύστημα που εφαρμόστηκε στην πόλη-κράτος της αρχαίας Αθήνας για περίπου διακόσια χρόνια και το οποίο δεν εφαρμόστηκε ξανά ποτέ, πουθενά στον κόσμο. Ούτε Εκκλησίες του Δήμου υπάρχουν με τη συμμετοχή όλων των ανδρών πολιτών άνω των 18 ετών, ούτε Συμβούλιο των Πεντακοσίων που επιλέγονταν με κλήρωση, ούτε Επιτροπή των Πενήντα τα μέλη της οποίας άλλαζαν κάθε 36 ημέρες, ούτε Εξοστρακισμός. Σήμερα υπάρχει απλά, με διάφορες εκλογικές ¨παραλλαγές¨, ένα σύστημα αντιπροσώπων του λαού, μέσω του οποίου το 51% επιβάλλεται στο 49%.

· Όσοι εμφανίζονται ξαφνιασμένοι από την άνοδο των ακροδεξιών σε Αυστρία και Γερμανία, μήπως έχουν ξεχάσει την καταγωγή του Α. Χίτλερ ή μήπως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έλαβε χώρα πριν από κάμποσους αιώνες ; Όσοι έμειναν αποσβολωμένοι από τα ποσοστά της Λεπέν στη Γαλλία, μήπως έχουν ξεχάσει το κράτος του Βισύ ; Και όσοι δικοί μας αναρωτιούνται για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, μήπως ξεχνούν το σύνδρομο της Βαϊμάρης, ενώ μάλλον θέλουν να ξεχάσουν το τεράστιο (λαθρο)μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρα μας, που γιγαντώθηκε λόγω της ανυπαρξίας του κράτους στις διάφορες άκρως προβληματικές εκφάνσεις του και άρα σύμφωνα με τον παγκόσμιο κανόνα το κενό τείνει να καλυφθεί ; Και τι κάνουν γι΄ αυτό ; Κατεβάζουν ιστοσελίδες, αποκλείουν από τα ΜΜΕ και δαιμονοποιούν το Heavy Metal και τα μακριά μαλλιά…

· Τέλος, όσοι νομίζουν πως οι ¨Άριστοι¨ πρέπει να επιλέγονται βάσει της θέσης τους σε πανεπιστημιακές έδρες, ας σκεφτούν λίγο πόσοι πανεπιστημιακοί διετέλεσαν υπουργοί και μάλιστα οικονομικών στη χώρα μας, υπουργοί που μας έφεραν στη σημερινή μας κατάντια σε όλα τα επίπεδα, πανεπιστημιακοί που ¨μόρφωσαν¨ και συνεχίζουν να ¨μορφώνουν¨ δεκάδες τέως, νυν και μελλοντικούς βουλευτές μας…

*Βιογραφικο σημείομα:

Ο Νίκος Νικηταρίδης απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής Αθηνών είναι μα κυρίως νιώθει Αιγυπτιώτης Παρόλο που είναι ο μόνος από την οικογένειά του που γεννήθηκε στην Ελλάδα Αθήνα 1969 εντούτοις φέρει στην ψυχή του τις μνήμες της ζωής όλων εκείνων των δικών του ανθρώπων που έζησαν στη Νειλοχώρα Παράλληλα ως παιδί καλλιτεχνών γονιών που ασχολήθηκαν επί χρόνια με το ερασιτεχνικό θέατρο και όχι μόνο σε Αλεξάνδρεια και Σουέζ κληρονόμησε αυτή του την κλίση στα γράμματα Έχει στο ενεργητικό του έξι ποιητικές συλλογές εκ των οποίων η μία με καθαρά αιγυπτιώτικη ποίηση δύο πρώτα ποιητικά βραβεία στην ελληνική Νότια Αφρική πλήθος δημοσιευμάτων κάθε είδους σε αιγυπτιώτικα και μη περιοδικά και εφημερίδες αρκετές μελέτες γύρω απ την ιστορία των Ελλήνων της Αιγύπτου και είναι μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων και του Συλλόγου Αιγυπτιωτών Ελλήνων Σουέζ και ΠορτΤεουφίκ