Επειδή πολλοί βλέπουν συνεχώς μπροστά τους θεωρίες συνωμοσίας παραπέμπουμε στην ανταπόκριση ενός εκ των καλύτερα πληροφορημένων για τα τεκταινόμενα στην αμερικανική πρωτεύουσα ανταποκριτών, με σπουδαίο ερευνητικό έργο περί τα εθνικά θέμα, ιδίως το Κυπριακό, τον Μιχάλη Ιγνατίου. Έναν άνθρωπο που έχει αποτελέσει στόχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών εξ αιτίας της δράσης του η οποία συχνά θεωρήθηκε μη συμβατή με τα αμερικανικά συμφέροντα, όπως άλλωστε αποκαλύφθηκε από τα περίφημα WikiLeaks τον Ιούνιο του 2011 αν θυμόμαστε καλά.
Κατά συνέπεια, αξίζει κανείς να διαβάσει με πολύ προσοχή όσα λέει ο διακεκριμένος Κύπριος δημοσιογράφος. Προσυπογράφουμε απόλυτα όσα αναφέρει και σεβόμαστε ακόμα περισσότερο την αναφορά στη συμμετοχή του στις φιλο-παλαιστινιακές διαδηλώσεις στο παρελθόν στην Ουάσιγκτον. Σε ανθρώπινο επίπεδο ουδείς δικαιούται να αρνείται το δικαίωμα στους Παλαιστινίους και τους Κούρδους να αποκτήσουν το δικό τους κράτος. Οφείλουν όμως όλοι να αντιληφθούν ότι αυτό που διακυβεύεται την παρούσα περίοδο είναι το εθνικό συμφέρον του Ελληνισμού.
Πάνω από αυτό το συμφέρον δεν μπορεί να μπαίνει τίποτε. Πολλώ δε μάλλον όταν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι έπραξαν ακριβώς το ίδιο, παρότι οι ενέργειές τους αντιστρατεύονταν τα ελληνικά (ελλαδικά και κυπριακά) συμφέροντα. Είναι καιρός να βγάλουμε τις «τσίμπλες» από τα μάτια και να επιχειρήσουμε να υπαγορεύσουμε στο βαθμό που θα μπορέσουμε, να επηρεάσουμε τουλάχιστον τους νέους κανόνες του παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο, κοιτίδα του Ελληνισμού και φυσική προέκταση της χώρας μας και της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή.
Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε, είναι ότι η Ελλάδα οφείλει να κάνει τα πάντα να αναβαθμίσει ισόρροπα τις σχέσεις της με τους Ισραηλινούς και τον Αραβικό κόσμο. Όσο μεγάλη και να είναι η αντίδραση που θα συναντήσεις αρχικά, η αποδοχή των θέσεών σου όταν είναι ξεκάθαρες, ισορροπημένες και χωρίς βλακώδεις εμπάθειες ή εμμονές, είναι νομοτελειακή. Μόνον τότε θα μπορέσει η Ελλάδα να διαδραματίσει τον φυσικό της ρόλο, αυτό του έντιμου διαμεσολαβητή (honest broker) για την επίλυση της αραβο-ισραηλινής διένεξης, επί της οποίας πολλοί έχουν χτίσει καριέρες και δεν έχουν το παραμικρό συμφέρον από το να δουν μια ειρηνευτική συμφωνία…
Το «Γράμμα από την Ουάσιγκτον» που ακολουθεί, το διαβάσαμε στο «ΙΝΟΓΝΩΜΩΝ» του Σάββα Καλεντερίδη, στην παρακάτω διεύθυνση:
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/03/blog-post_7245.html?
Του Μιχάλη Ιγνατίου, mignatiou@aol.com
Η πρόσκληση του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα προς τον Μπένζαμιν Νετανιάχου, με τον οποίο θα έχει συνάντηση αύριο, έχει ιδιαίτερη σημασία με δεδομένη την κλιμάκωση των προκλήσεων μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ, και τη συνεχιζόμενη βία στη Συρία. Παρά τον εμφύλιο πόλεμο που την μαστίζει, η τελευταία συνεχίζει να αποτελεί μέρος του αντι-ισραηλινού κρίκου που ξεκινά από την Τεχεράνη και μέσω Τουρκίας και Δαμασκού φτάνει στη Βηρυτό.
Στην Ουάσινγκτον μπορεί να συναντήσει κανείς σοβαρούς αναλυτές, οι οποίοι πιστεύουν πως ο Αμερικανός πρόεδρος θα προσπαθήσει να επιβάλει αυτοσυγκράτηση στον πρωθυπουργό του Ισραήλ για να αποφευχθεί νέος πόλεμος, που ίσως ενέπλεκε και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Είναι από τις περιπτώσεις, που δεν θα συμφωνήσω με τους εν λόγω αναλυτές, διότι πιστεύω πως στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, η σύγκρουση Ιράν Ισραήλ έχει καταστεί αναπόφευκτη, αφού καμία εκ των δύο πλευρών δεν κάνει πίσω.
Την ίδια στιγμή στο Τελ Αβίβ γνωρίζουν πως η πραγματική θέση της Ουάσινγκτον ταυτίζεται με αυτή των σκληρών του Ισραήλ. Οι δημόσιες δηλώσεις για το αντίθετο δεν πείθουν κανένα, άλλωστε όσοι έκαναν τον κόπο να μελετήσουν τα έγγραφα που αποκάλυψαν η ιστοσελίδα Wikileaks και νόμιμοι ερευνητές, δεν έχουν κανένα λόγο να μην αναμένουν το «θανατηφόρο»(;) κτύπημα του Ισραήλ.
Τα έγγραφα είναι αποκαλυπτικά και για τις συμμαχίες στην περιοχή της Μεσογείου. Μετά την εγκατάλειψή του από τον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος αναδείχθηκε σε επικίνδυνο εχθρό του, το Ισραήλ βρέθηκε χωρίς συμμάχους. Και ήταν απόλυτα λογική η επιδίωξή του να συμμαχήσει με την αδύναμη στρατιωτικά Κύπρο, η οποία στην πραγματικότητα κατέχει την καλύτερη στρατηγικά θέση. Βρίσκεται στο κέντρο της επίμαχης περιοχής και το έδαφός της θα μπορούσε να αποτελέσει το απόλυτο ορμητήριο για το Ισραήλ.
Τις τελευταίες ημέρες οι Τούρκοι έχουν εξαπολύσει επίθεση εκφοβισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται «θύματα» της δήθεν ισραηλινής επιθετικότητας η οποία… ενθαρρύνεται από την «υπερδύναμη» Κύπρο. Πρόκειται για ασύστολα ψέματα, τα οποία δυστυχώς μερικοί ανεγκέφαλοι γραφειοκράτες στην Ουάσινγκτον τα πιστεύουν για να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της βλακώδους θεωρίας ότι η Τουρκία «είναι πιστή σύμμαχος και φίλη».
Δεν έχουν άδικο όσοι εύχονται να αποδειχθούν αληθινοί οι ισχυρισμοί ότι η Κύπρος είναι έτοιμη να παραδώσει την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στους Ισραηλινούς (Δικό μας σχόλιο: Κάποτε πήγαιναν ελληνικά μαχητικά εκεί…). Και δεν υποστηρίζεται η θέση αυτή λόγω της απέχθειας, που πηγάζει από τη συνέχιση της τουρκικής κατοχής, αλλά επειδή οι χώρες πρέπει να πολιτεύονται με βάση το συμφέρον, όχι τις ευαισθησίες. Όπως έχω τονίσει πολλές φορές δεν μετανιώνω για τη συμμετοχή μου στις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις έξω από τον Λευκό Οίκο και τον ΟΗΕ. Αλλά γεγονός είναι ότι οι Άραβες δεν βοήθησαν την Ελλάδα και την Κύπρο, απλώς εκμεταλλεύθηκαν την αγάπη μας για τον παλαιστινιακό αγώνα, ενώ η αντίθεσή μας προς το Ισραήλ μας έριξε στα βράχια.
Χάσαμε όλες τις διπλωματικές μάχες λόγω του Ισραήλ. Δεν ηττηθήκαμε από την Τουρκία, η οποία χωρίς τη βοήθεια του εβραϊκού κράτους και του «Εβραϊκού Λόμπι» αποδείχθηκε γυμνή σε όλα τα επίπεδα. Και ο λόγος για τον οποίο δεν έχει πάρει εντελώς την κατηφόρα είναι επειδή η αμερικανική διπλωματική γραφειοκρατία αργεί πάντα να συνειδητοποιήσει ακόμα και τις κοσμογονικές αλλαγές. Ας μην ξεχνάμε ότι το 1990 είδαν στην τηλεόραση, όπως εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, την υποστολή της σημαίας της ΕΣΣΔ από το Κρεμλίνο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Την ευκαιρία να εξηγήσει σε μέλη του Κογκρέσου τη νέα κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, μετά τις επιτυχημένες έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, είχε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος βρέθηκε στην Ουάσινγκτον. Επίσης εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει η λύση του Κυπριακού να οδηγεί σε τουρκοποίηση του νησιού, όπως επιδιώκει δυστυχώς ο ΟΗΕ. Μακάρι και άλλοι Κύπριοι πολιτικοί να αντιληφθούν ότι παρόμοιες οι επισκέψεις στην Ουάσινγκτον αποφέρουν αποτελέσματα, ειδικά όταν ο πολιτικός ομιλεί εθνικά, όπως έπραξε ο κ. Λιλλήκας, και όχι κομματικά…
