Ένα σκηνικό κάτι ανάμεσα σε “Ιράκ 2003″ και “Λιβύη 2011″, δηλαδή ένοπλη επέμβαση και εισβολή χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας στήνουν οι δυτικοί στη Συρία.
Παρά τις δημόσιες διαψεύσεις περί του αντιθέτου, οι στρατιωτικές προετοιμασίες για μια επέμβαση στη Συρία αλλά χωρίς την άμεση εμπλοκή αμερικανικών στρατευμάτων βρίσκονται σε τελικό στάδιο μετά την υποβολή σχεδίων από το Πεντάγωνο, σχεδίων τα οποία θα αφορούν τυπικά την “Προστασία του άμαχου πληθυσμού”, στην πραγματικότητα την ένοπλη στήριξη των αντικαθεστωτικών που μάχονται το καθεστώς του Bashar Al Assad.
Πρόκειται για την ίδια διαδικασία που ακολουθήθηκε και στην επέμβαση των δυτικών δυνάμεων στη Λιβύη: Δηλαδή αναμένουν από την Ουάσιγκτον να δώσει το «πράσινο φως» για την επιχείρηση.
Με μια όμως διαφορά: Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν η θα υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ –ανάλογο με της Λιβύης- καθώς τόσο Ρωσία όσο και Κίνα δεν πρόκειται να υπερψηφίσουν ένα ψήφισμα, το οποίο θα ανοίγει τις πόρτες για μια επέμβαση τύπου Λιβύης, η οποία λίγο –αν όχι ελάχιστα- απείχε από μια κανονική εισβολή.
Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει.
Έτσι οι δυνάμεις που θα προχωρήσουν σε μια επέμβαση στη Συρία (ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία και Τουρκία) προσανατολίζονται σε μια επιχείρηση περιορισμένης χρονικής διάρκειας και πολύ συγκεκριμένου σκοπού χωρίς το ψήφισμα του ΣΑ, αλλά όπως και είναι το πλέον πιθανό εκ μέρους ενός ευρύτερου οργανισμού η ομάδας κρατών όπως είναι οι «Φίλοι της Συρίας», μια ομάδα 80 κρατών η οποία συνεδρίασε εχθές (Παρασκευή) στην Τύνιδα.
Πρόκειται για ομάδα η οποία συγκροτήθηκε ειδικά για το θέμα της Συρίας και απαρτίζεται τόσο από χώρες του Αραβικού κόσμου όσο και από δυτικά κράτη.
Στη συνεδρίαση τα κράτη του Κόλπου ζήτησαν και πίεσαν για την ανάληψη περισσότερο «δυναμικών» μέτρων απέναντι στο καθεστώς του Bashar Al Assad ενώ η Hillary Clinton προειδοποίησε πως τυχόν παρεμπόδιση της «ανθρωπιστικής» βοήθειας προς την πόλη «θα προσθέσει και άλλο αίμα στα χέρια» του ηγέτη της Συρίας.
Τον βασικότερο ρόλο στην όλη επιχείρηση αναμένεται να παίξει η Τουρκία: Είναι η μοναδική που μπορεί να παρατάξει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και να κατανικήσει τα συριακά στρατεύματα, τα οποία μπορεί να μην είναι μια 100% σύγχρονη πολεμική μηχανή, αλλά δεν είναι και σε επίπεδο Λιβύης του Καντάφι.
Είναι ένα αρκετά ισχυρό στράτευμα, το οποίο σε επιχειρήσεις μεγάλης κίμακας, ακόμα και αν υπάρξει ισχυρή αεροπορική προστασία από τους δυτικούς μπορεί εύκολα ή δύσκολα να επικρατήσει σε βάρος των ελαφρά οπλισμένων μισθοφόρων.
Δύο ταξιαρίχες του τουρκικού Στρατού είναι ήδη πλήρως ετοιμοπόλεμες στα σύνρα με την Συρία και άλλες δύο αναμένεται να αφιχθούν τις ερχόμενες ημέρες.
Και όλα αυτά με την ισχυρη αεροπορική κάλυψη μπο μπορεί να παράσχει η τουρκική Αεροπορία.
Παράλληλα στη συνδιάσκεψη ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας Saud al-Feisal υποστήριξε την ιδέα προμήθειας όπλων στους εξεγερμένους –κάτι βέβαια που γίνεται εδώ και μήνες λέγοντας πως το θεωρεί «μια… υπέροχη ιδέα».
Σημαντικό ρόλο βέβαια στην επέμβαση αναμένεται να παίξουν και οι περίπου 10.000 μισθοφόροι οι οποίοι βρίσκονται αυτήν την περίοδο στην Ιορδανία εκπαιδευόμενοι σε τακτικές αστικού πολέμου και ανταρτοπολέμου.
Με την έναρξη των επιχειρήσεων είναι σίγουρο πως θα πάρουν εντολή για να εισάλθουν στη Συρία με επιθετική αιχμή την πόλη Homs και τον επεγκλωβισμό των δυνάμεων που βρίσκονται ήδη εκεί.
Έχοντας επομένως οι ΗΠΑ (εκ μέρους των δυτικών κρατών) και η Σαουδική Αραβία μαζί με το Κατάρ (εκ μέρους των χωρών του Κόλπου) το αιτιολογικό «της προστασίας των αμάχων» η επέμβαση –στην οποία ενεργό ρόλο θα έχουν Γαλλία, Βρετανία και Τουρκία- με τις ΗΠΑ να αναλαμβάνουν το ρόλο του «συντονιστή» και της υποστήριξης- είναι θέμα ολίγων μηνών ενδεχομένως και μήνα.
Προς το παρών ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama αναμένει από την Hillary Clinton να του μεταφέρει το κλίμα της συνδιάσκεψης των «Φίλων της Συρίας» και αμέσως μετά τα σχέδια του Πενταγώνου αναφορικά με την επέμβαση.
Βέβαια το μεγάλο ερώτημα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το πως θα αντιδράσει η Ρωσία που δεν δείχνει καθόλου έτοιμη να αποδεχθεί την “πτώση” της Συρίας:
Αυτό γιατί τόσο οι συστοιχίες των αντιαεροπορικών S-300 όσο και αυτές των πυραύλων εδάφους-επιφανείας Yakhont τις χειρίζονται σε μεγάλο αν όχι ολοκληρωτικά Ρώσοι σύμβουλοι.
Τι θα γίνει στην περίπτωση που αεροσκάφη της Γαλλίας ή της Βρετανίας ή της Τουρκίας βομβαρδίσουν τέτοιους στόχους και ως αποτέλεσμα Ρώσοι στρατιωτικοί βρουν τον θάνατο;
Ποια θα είναι η απάντηση της Ρωσίας; Αυτός είναι ένας και από τους λόγους που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από τις επιχειρήσεις πρόκειται να απέχουν –τουλάχιστον σε πρώτη φάση – αμερικανικά αεροσκάφη.
Πάντως τα χρονικά περιθώρια για τον Bashar Al Assad στενεύουν. Οι ΗΠΑ θέλουν να έχουν τελειώσει με τη Συρία πριν εξαπολύσουν επίθεση στο Ιράν, καθώς με δύο «μέτωπα» ανοικτά είναι πολύ πιθανό ούτε το ένα αλλά ούτε και το άλλο να εξελιχθούν όπως θα ήθελε η Ουάσιγκτον.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
