Το δεύτερο “ΟΧΙ” του Αντώνη Σαμαρά, γκρέμισε τον Παπανδρέου… Συγχωροχάρτια όμως απαγορεύονται.

Για πρώτη φορά, μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά για λύτρωση της χώρας από την πλέον γκρίζα προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας. Για να θέτουμε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον τρόπο που κινήθηκε ο Αντώνης Σαμαράς και ειδικά στο τελευταίο “ΟΧΙ” που επιτάχυνε τις εξελίξεις.
Ο Σαμαράς όχι μόνο απέφυγε την παγίδα της “δήλωσης υποταγής” αλλά επέβαλλε την δομή που επιθυμούσε μετατρέποντας μία “συγκυβέρνηση συγχώρεσης” που κάποιοι διακαώς επιθυμούσαν, σε μεταβατική κυβέρνηση με συγκεκριμένες αρμοδιότητες.
Θεωρείται πλέον δεδομένο ότι: -Η κυβέρνηση ΔΕΝ θα έχει πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου, Ρουμελιώτη, Ράπανου κλπ. Αυτό είναι μία προσωπική νίκη του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στους νταβατζήδες του δημοσίου βίου.
Είδατε την χθεσινοβραδυνή λύσσα μεγαλοδημοσιογράφων – παραδημοσιογράφων μετά το “ΟΧΙ”.
Αυτό σημαίνει πως η μεταβατική κυβέρνηση δεν νομιμοποιεί το πρώτο μνημόνιο. -Η κυβέρνηση δεν θα περιλαμβάνει ενεργούς από τη ΝΔ παρά μόνο κοινοβουλευτικούς. Αυτό έχει τεράστια σημασία αφού αποτελούσε και “κόκκινη γραμμή” της πλευράς Σαμαρά. Δεν τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχείας στην δανειακή σύμβαση, δεν θα υπάρξει απαίτηση αυξημένης πλειοψηφίας στην βουλή, άρα ότι και να ψηφιστεί δεν συνιστά εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας. Δεν υπάρχει εκ των υστέρων νομιμοποίηση των εγκληματικών αποφάσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου.
-Η Χώρα πλέον οδεύει σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει, δεν δεσμεύεται παρά μόνο για τις αποφάσεις που η ίδια θα πάρει. Έχει δε το ελεύθερο για να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους επίτευξης των στόχων, αφού δεν θα δεσμεύεται από απόφαση αυξημένης πλειοψηφίας. Ούτε καν από τα περιβόητα προγράμματα τύπου “Εύρηκα”, “Ήλιος” τα οποία θεωρείται βέβαιον ότι θα ενέκριναν πρωθυπουργοί τύπου Παπαδήμου.
-Το κυριότερο: Ο Παπανδρέου φεύγει. Ο Παπανδρέου, με την ελεεινή στήριξη του συστήματος, που ανήγαγε σε πολιτικούς παράγοντες επιχειρηματίες των δημοσίων έργων και των εκδόσεων, γκρεμίζεται. Και όλο το πολιτικό σύστημα που δεν συνήργησε στο έγκλημα, πρέπει να βεβαιώσει ότι θα τιμωρηθεί όπως του αξίζει.
Ο Σαμαράς ανέτρεψε την γελοία μεθόδευση του Παπανδρεϊκού δημοψηφίσματος που είχε την σκοπιμότητα της “λαϊκής νομιμοποίησης” της πτώχευσης. Τώρα πρέπει να βάλει την ταφόπλακα στο σύστημα Παπανδρέου. Ο Αντώνης Σαμαράς λοιπόν κατάφερε να σταθεί απέναντι στους εκβιασμούς της ντόπιας και Ευρωπαϊκής διαπλοκής. Κατάφερε να αντισταθεί στην εσωκομματική εκπροσώπηση των συμφερόντων. Στους βουλευτές – υπαλλήλους μεγαλοεπιχειρηματιών, σε πρόσωπα που χόρευαν με την διαπλοκή, σε κρετίνους που συνεργάζοντο με κοινούς εγκληματίες για να προωθήσουν το τομάρι τους ως “καλοί υποτακτικοί”.
Ο Σαμαράς ξεκίνησε από το -11% και αυτή την στιγμή βρίσκεται τουλάχιστον στο +10%.
Με τον λυσσαλέο πόλεμο των νταβατζήδων του τύπου. Αυτό είναι τεράστιο επίτευγμα όχι του Σαμαρά, αλλά των Ελλήνων. Αυτό είναι ίσως και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που ο Ελληνικός λαός κληρονομεί από δύο μαύρα χρόνια ψεύδους, πολιτικής και ποινικής απάτης. Ο Ελληνικός λαός έσπασε τα στεγανά του φασισμού της πληροφόρησης και ο Σαμαράς τα δεσμά του πολιτικού εκβιασμού.

Εκεί ακριβώς συναντήθηκαν οι δρόμοι τους και πρέπει να είναι ταυτισμένοι στην συνέχεια, γιατί ο λαός έχει μία τελική απαίτηση: ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ. Την τιμωρία Παπανδρέου, περιβάλλοντος, “φίλων” διοικητών, αλλά και συμβούλων που λειτούργησαν εναντίον των συμφερόντων της χώρας που τους πλήρωνε. Από κοντά και αυτοί που διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις τους τελευταίους 36 μήνες. Δεν είναι “Τορναδόροι” αλλά πασίγνωστες τηλεπερσόνες.
Εάν ο Σαμαράς δεν επαναλάβει το λάθος του Κώστα Καραμανλή το 2004, θα είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης για πολλά χρόνια. Ο Έλληνας Κίρσνερ, όταν κάποιοι τον ήθελαν Έλληνα Ντε Λα Ρουα.
olympia